Tadeusz Maszczak

Profesor nauk kultury fizycznej, doktor habilitowany nauk wychowania fizycznego w zakresie teorii i metodyki wychowania fizycznego

Kwalifikacje
W latach 1968-1991 uzyskał:
dyplom nauczyciela szkoły specjalnej (1968)
tytuł magistra (1972)
stopień naukowy doktora (1974)
stopień naukowy doktora habilitowanego (1980)
tytuł naukowy profesora (1991)

Przebieg pracy zawodowej
Nauczyciel szkoły podstawowej specjalnej (1959-1974)
adiunkt w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1974-1980)
 docent w Akademii Wychowania Fizycznego W Warszawie (1981-1990)
wykładowca w Universite a Alger (1984-1986)
profesor nadzwyczajny w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1990-1992)
profesor zwyczajny w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (od 1992)

Pełnione funkcje
W Akademii wychowania fizycznego w Warszawie:
prodziekan wydziału wychowania fizycznego (1978-1981)
dyrektor Instytutu wychowania fizycznego i Rekreacji ruchowej (1981-1984)
dziekan wydziału wychowania fizycznego (1987-1990)
prorektor ds. dydaktyki (1990-1996)
kierownik katedry metodyki wychowania fizycznego (1991-1996)
kierownik katedry teorii i metodyki wychowania fizycznego (od 1996)
kierownik zakładu specjalnego wychowania fizycznego (od 1996)

poza akademią wychowania fizycznego w Warszawie:
sekretarz Polskiego Towarzystwa Naukowego Kultury Fizycznej (1976-1978)
członek International Federation for Adapted Physical Activity (od 1991);
wiceprezes stowarzyszenia sportowego dla osób upośledzonych umysłowo „Olimpiady specjalne – Polska” (1990-1994)
redaktor naczelny czasopisma „Wychowanie fizyczne i zdrowotne” (od 1991);
członek Komitetu Doradczego ds. Projektu „Szkoła promująca zdrowie” (od 1992)

Udział w kształceniu kadr i organizacji imprez naukowych
Organizator 5 konferencji naukowych na temat: „Wychowanie fizyczne i sport osób niepełnosprawnych” (1988)
„Kultura fizyczna w edukacji osób niepełnosprawnych” (1990)
„Kształcenie kadr dla potrzeb olimpiad specjalnych (międzynarodowa)” (1992)
„Współczesne tendencje w dydaktyce wychowania fizycznego w szkolnictwie specjalnym” (1993)
„Pedagogiczne aspekty sportu osób niepełnosprawnych” (1995)

Promotor 59 prac magisterskich; promotor 3 prac doktorskich
recenzent w 13 przewodach doktorskich
recenzent w jednym postępowaniu dotyczącym nadania tytułu doktor honoris causa
komisji w 10 postępowaniach dotyczących stopni specjalizacji zawodowych

Publikacje
Autor 4 książek:
„Rozwój fizyczny i sprawność fizyczna dzieci głuchych w Polsce” (1975)
„Wychowanie fizyczne w harcerstwie” (1979)
„Wychowanie fizyczne i sport dzieci specjalnej troski” (1985-wyd. pierwsze, 1991- wyd. drugie, 1994 – wyd. III)
„Poziom rozwoju somatycznego i motorycznego dzieci upośledzonych umysłowo” (1991)
Współautor 1 książki oraz 134 artykułów i doniesień

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1972)
Złoty Krzyż Zasługi (1980)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
Nagrody Ministra
Ministra Oświaty i Wychowania (1972)
Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu (1981)
 
Źródło:
Gasik, W. i Pańczyk, J. (1997). Czołowi polscy pedagodzy specjalni oraz absolwenci PIPS i WSPS z lat 1971-1996. Warszawa: Wydawnictwo WSPS, str. 68-69.